Scannen
Het fotoarchief scannen is een omvangrijke klus. Ik scan per thema of onderwerp. Bijvoorbeeld het de AC-kampen. Dat zijn er ongeveer 1000 en die zaten aardig door elkaar. Het dateren is een klus apart omdat er lang niet altijd een datum achterop staat, al is dat in de loop van de jaren verbeterd en werden er soms automatisch jaartallen achterop mee geprint door de fotowinkel.
Staat er geen jaartal achterop, dan begin ik met vergelijken van de formaten (soms is een serie 0,1 millimeter groter dan een andere) en sorteer op gebruikt fotopapier. Sorteren op afbeelding is bij het kamp verraderlijk, want een aantal activiteiten kwam jaarlijks terug. Als dat is gelukt, blijven er altijd hele series over waarvan ik het jaar niet weet.
Dan ging de bak naar Fons van der Veldt die ze geduldig scande. Foto voor foto moet op de glasplaat worden gelegd en elke foto krijgt een eigen nummer. De gelabelde foto's gaan in een digitale map en komen vanzelf op jaartal bij elkaar te zitten. Hierna gaan de tastbare foto's terug in de laatjes. Op deze manier zijn alle ongeveer 14.000 foto's gescand en verwerkt.

Het AC-kamp
Nu ik het kamp als voorbeeld heb genomen, zal ik er meteen wat over schrijven. Maar ik maak een voorbehoud. Als ik alle inspanningen recht zou willen doen, dan had ik dit hele nummer nodig. Misschien wel een idee, een themanummer over AC-kampen?
De nu volgende gegevens zijn uitsluitend gebaseerd op foto's in het archief. De oudste foto's zijn afkomstig uit 1939, genomen in Lage Hoenderberg waar al in de jaren 30 met kleine groepjes er op uit werd getrokken. Uit 1940 bestaan foto's, genomen in Driebergen. Dan volgen foto's uit 1940 Driebergen, Lage Hoenderberg en Malden, 1944 Moerbeek, 1949 Groesbeek, 1952 en 1954 Hoenderberg.
In 1961volgt een lange traditie van kampen in de Tranchee in Weert, waar een zwembad in een in een ven bij hoorde. Het kamp vond daar plaats tot en met 1980. Dit zijn de jaren van Frank Zaat en Jaap ter Mars, die onvermoeibaar wel 20 kampen leidden. Uiteraard werd er veel gezwommen. In 1965 heeft het er, blijkens de foto's, zo veel geregend, dat het complete terrein blank stond, daar is dus niet noodzakelijkerwijs een klimaatverandering voor nodig.
In 1981 gaat het AC naar Lille (spreek uit: lillu), vlak over de grens met België op de Poederleeheide. De vader van de jongens Van Bauwel bemiddelde. In Lille is een groot veld voorhanden en een omgeving met wat speeltoestellen en het onmisbare water. De  beginjaren van Lille staan onder begeleiding van verschillende docenten en oud-AC'ers zoals Joep Straathof, Paul Mengelberg, Dick van der Mark, Niek van de Boer en Titus Spitzen en ook weer good old Jaap ter Mars die mij zijn fotoboeken ter beschikking stelde, goed voor honderden scans.
Op de foto's zijn als deelnemers de toekomstige organisatoren al waar te nemen: John Verheggen, Robert Lammerding, Gerard van Vliet de bedenkers van een vernieuwde formule vol fantasie, versterkt met Marco Endert die organiseert, opzet en afbreekt wat men maar bedacht en ook weer Niek van den Boer. Ik doe velen onrecht door hen hier niet te vermelden, bijvoorbeeld degenen die mede al deze kampen mogelijk maakten: talloze ploegleiders, meestal oud-koters, zoals de deelnemers werden genoemd. Dat kan in een mogelijk toekomstig themanummer.

Kamppret
Over al die kampen is door de organisatoren en deelnemers ongetwijfeld heel veel te vertellen. Maar alleen al bij het bekijken van die honderden foto's bespringt je één allesoverheersend gevoel: wàt een fantastische inspanningen, bekroond met wàt een plezier. Geen foto waar een chagrijnig gezicht op te zien is, zelfs niet bij een paar flinke blessures, alleen maar pret, spellen en bewegen. Ik kan niet in een paar alinea's recht doen aan het bedenken, organiseren, opzetten, fietsen, kruipen, dragen, rennen, zwemmen, balanceren, koken, eten, voordragen, zingen, griezelen, afbreken en nabespreken.
Vanaf ongeveer 2000 vond, om tal van redenen, het kamp plaats in iets verkorte vorm, niet meer tijdens de vakantie, maar in een van de laatste weken van het schooljaar, maar het leeft nog steeds, en hoe!

Ino Mulders, september 2010